door: Hans Ruggenberg De Telegraaf

Tussen de favelas mikken Rick van der Ven, Sjef van den Berg en Mitch Dielemans op een olympische medaille. Gisteren werd er nog flink geoefend, om vandaag als trio kwalificatie af te dwingen voor de finale van morgen. Sinds twaalf jaar mag Nederland weer aan de landenwedstrijd meedoen.

Rockmuziek knalt er uit de boxen, terwijl de pijlen richting het blazoen zoeven. Over zeventig meter is er maar één juiste plek, de roos, oftewel het gele middelste ronde vlak. Elke andere kleur raken kan meteen uitschakeling betekenen. In een rij van 24 schieten ze er flink op los. De boog in de ene arm, de pijl tussen de vingers van de andere. Met de middelste drie wordt de pees strakgetrokken, om daarna de spanning te laten vieren.

„Het is geweldig dat ik nu die Spelen kan meemaken, maar dat niet alleen. We hebben als doel eremetaal.”

Zes pogingen later volgen drie piepjes. Het teken voor de schutters om hun pijlen op te halen. Als op een soort kruistocht wandelt iedereen richting zijn blazoen om de score op te tellen. „Ik ben tevreden over hoe ik er voor sta”, zegt Van der Ven, die vier jaar geleden in Londen met een vierde plaats net naast eremetaal greep. „Ik heb keihard gewerkt en doe hier mee om te winnen.”

Het trio hier kan het goed met elkaar vinden en er heerst een uitstekende teamspirit. Na de training neemt bondscoach Van der Hoff nog even de hele planning door in aanloop naar het moment dat ze er vandaag voor het eerst moeten staan. „We zijn prima op elkaar ingespeeld”, zegt de 23-jarige Dielemans, die tegelijkertijd zijn boog uit elkaar haalt als een soort bouwpakket. „Het is geweldig dat ik nu die Spelen kan meemaken, maar dat niet alleen. We hebben als doel eremetaal.”

Het volledige artikel uit de Telegraaf is te lezen via Blendle.